Angst tijdens corona

Je kunt er niet omheen. Als je de televisie of radio aanzet, is de kans groot dat er over de corona-crisis wordt gesproken. Wie je ook tegen komt, corona zal deel uitmaken van het gesprek dat je hebt. Het betekent dat we elke dag worden bestookt met informatie over het virus. Hoe beïnvloed dat ons?  Wat is waar, wat is niet waar? En wat veroorzaakt de dreiging van een mogelijke besmetting bij mensen?

​Zorgen
Sinds de eerste maatregelen enkele maanden geleden zijn aangekondigd, staat Nederland op zijn kop. Hoe aanvankelijk het coronavirus tamelijk nonchalant werd behandeld, lijken nu velen de ernst van de situatie te bevatten.  Maar is al deze informatie waarmee we constant worden gebombardeerd wel goed voor onze psyche? Ik kan daarop alleen maar zeggen: nee! Daar waar we kortstondige zorgen prima kunnen handelen, is ons langdurig zorg maken echt een grote boosdoener. Ons zorgen maken levert veel negatieve effecten op, zoals slapeloosheid, stress, een angstig gevoel, of nog erger, echte paniekgevoelens. Aanhoudende zorgen veroorzaken in ons lichaam een overmaat aan stresshormonen, waardoor we uiteindelijk uitgeput raken. 

Angst
De meeste mensen lijken deze tijd te kunnen overwinnen. Maar sommigen mensen kunnen de angst maar moeilijk de baas worden. En dat is op het eerste gezicht niet zo verwonderlijk, omdat alle informatie er tot nu toe op gericht lijkt om ons flink zorgen te moeten maken. Wat de maatregelen tot nu toe ook hebben betekend naast dat het virus voor nu even onder controle is, wordt steeds duidelijker. Mensen zijn geïsoleerd geraakt, mensen durven niet makkelijk meer ergens naar toe, en maken zich overmatig zorgen bij het minste kuchje of verkoudheid. De maatregelen hebben ook voor velen financiële stress veroorzaakt en ook relaties zijn door het langdurig boven op elkaars lip zitten onder druk komen te staan. 

Wat dan wel?
Ook in ben natuurlijk als zzp'er niet gevrijwaard gebleven van de uitdaging om met deze crisis om te gaan. Wat ik vanaf het begin dat de maatregelen werden afgekondigd heb gevoeld, was dat ik geen enkele invloed heb op hoe deze crisis zou gaan verlopen. Ik leef eigenlijk al enkele jaren in de bereidheid en de overtuiging, dat alles in mijn leven er is om mij iets te leren. Dat geeft mij een soort van basis accepterende houding t.o.v. alles in het leven, wat mij veel rust geeft. Ik hoef dan niet in het gevecht met de dingen die zich aandienen. Ik kan dan voelen dat de situatie volledig oké is, met alles wat er is. Uiteraard zijn er even gedachten en gevoelens geweest van schrik. Mijn praktijk stortte namelijk echt in, en dat terwijl ik nog maar net op eigen benen was gaan staan. Wat mij helpt is me te focussen op mijn adem, om mijn gedachten op waarde te schatten en om wat afstand te nemen van die gedachten. Ook helemaal in het hier & nu zijn geeft directe rust. En daarin werd een nieuwe hobby geboren. Tuinieren. Met mijn handen in de aarde kan ik nu uren liefdevol met zaadjes en stekjes in de weer zijn. En hoe zichtbaar wordt dan de uitspraak: wat je aandacht geeft groeit. Mijn plantjes zijn als mijn kindjes. En die geef ik alle aandacht en liefde. En de corona... die heb ik maar wat minder aandacht gegeven.